Założenia i inspiracje teorii przywiązania – aspekt ewolucyjny

W podejściu ewolucyjnym zakłada się (przynajmniej w niektórych teoriach), że system przywiązaniowy rozwinął się w celu ułatwiania nawiązywania więzi między partnerami, co z kolei mogło sprzyjać przetrwaniu potomstwa (Zazzo, 1978). 

Więź służyła rozwojowi monogamicznych relacji, a tym samym rozwiązywała problem ojcostwa. Osobnicy płci męskiej w znacząco większym stopniu angażują się w wychowanie potomstwa, jeżeli mają pewność, że są ojcami. Jedną z dróg posiadania tej pewności jest utrzymywanie bliskości z partnerką. Analizy filogenetyczne zdają się wskazywać, że brak sygnałów owulacyjnych u naczelnych prawdopodobnie (w rozwoju ewolucyjnym) poprzedzał i spowodował rozwój u nich monogamii. Niedostrzegalność symptomów owulacji mogła utrudniać osobnikom płci męskiej zdobycie pewności dotyczącej ojcostwa, co pośrednio skłaniało do nawiązywania więzi między parą.