Wyróżniam sześć empirycznych metod estymacji rzetelności testu psychologicznego (co obejmuje, z grubsza, metody omawiane w opracowaniach z zakresu psychometrii, np. Guilford, 1954/2005a; AERA/APA/NCME, 1999/2007); Anastasi i Urbina, 1999; Choynowski, 1971a; Cronbach, 1990; Gregory, 2004; Hornowska, 2001; Magnusson, 1969/1991; Nunnally, 1978). 

Te sześć metod to: 

1. Metody oparte na porównaniu dwukrotnego badania tym samym testem (test-retest reliability). Te metody są bardzo zawodne (na co zwracali już uwagę Kreutz, 1962 czy Nowakowska, 1975), gdyż trudno (o ile w ogóle jest to możliwe) spełnić założenie o „równoległości” warunków badania „testu” i „retestu”. Niemniej jest to – jako że jednak chcielibyśmy się dowiedzieć, czy test „zachowuje się” stabilnie – ważne źródło informacji o teście.