Regulacja emocji w perspektywie narracyjnej terapii więzi

Leslie S. Greenberg w książce Terapia skoncentrowana na emocjach (2015, s. 53) pisze, że „emocje to coś, co nas porusza, podczas gdy ich znaczenie to coś, według czego żyjemy”. John Gottman, jeden z czołowych badaczy czynników związanych z rozwodem, stwierdził, że jakość i trwałość związku można przewidzieć na podstawie emocjonalnej ekspresji mimicznej małżonków (Gottman, Levenson i Woodin, 2001).

Dobrym predyktorem rozwodu jest pokazywanie partnerowi mimiką pogardy i przygnębienia. Leanne Campbell, kanadyjska psychoterapeutka par, podczas szkolenia dotyczącego EFT prowadzonego w Warszawie w latach 2018–2019 porównała emocje do muzyki, w której rytm tańczy para. Emocje wprawiają w ruch, dodają życia. Zgłaszające się do psychoterapeutów pary mają zwykle kłopoty z tym tańcem.

Regulacja emocji kształtuje się w toku rozwoju

Regulacji emocji poświęcono szereg opracowań naukowych, gdyż jest ona kluczowym elementem samoregulacji i wiąże się bezpośrednio z zachowaniami człowieka (Dragan, 2016). Nie ma sensu w tym miejscu przytaczać różnych naukowych ujęć regulacji emocji. Zainteresowanych Czytelników odsyłam do literatury fachowej o tej tematyce. Na potrzeby swoich rozważań zwrócę uwagę na rzecz następującą: teoria więzi zakłada, że regulacja stanów afektywnych zachodzi w kontekście relacji społecznych i proces ten jest zakorzeniony we wczesnych relacjach przywiązaniowych.