Przemoc wobec dziecka w rodzinie

Przemoc w rodzinie jest zjawiskiem powszechnym. Dzieci doświadczają przemocy w dwojaki sposób: bezpośredni, będąc celem ataku, lub pośredni, gdy są świadkami przemocy.

Przypadki, w których dzieci stają się ofiarami bezpośredniej przemocy − bicia, znęcania się, poniżania − wydają się w większości przypadków rozpoznawane przez powołane do opieki nad dziećmi instytucje. Zaś przypadki, w których dzieci są wyłącznie świadkami aktów przemocy, często dokonującej się w relacjach małżeńskich, trudno rozpoznać i zidentyfikować. Ponadto obserwowanie przemocy przez dzieci wciąż rzadko kwalifikowane jest jako rodzaj przemocy wobec nich.

Dzieci będące ofiarami przemocy w rodzinie to dzieci, które są maltretowane zarówno fizycznie jak i psychicznie, natomiast dzieci, które zaklasyfikowano jako świadków przemocy, są obserwatorami przemocy fizycznej między rodzicami, natomiast same jej nie doświadczają, nie są przez rodziców bite, nie stosują oni także wobec dzieci świadomych aktów przemocy psychicznej (Hamby, Finkelhor, Turner i Ormrod, 2011; Haselschwerdt, Mitchel, Rafaelli i Hardesty, 2016).