Zagadnienie relacji lekarza z  pacjentem należy uznać za centralne zarówno w  medycynie, jak i w klinicznej psychologii zdrowia. Nadrzędny cel medycyny  – poprawa i  ochrona zdrowia jednostek i społeczeństwa – realizowany jest głównie w  indywidualnym kontakcie lekarza z  pacjentem.

W  trakcie wizyty lekarz przeprowadza wywiad w formie pytań zadawanych pacjentowi, wykonuje badanie fizykalne, udziela informacji i ukierunkowuje zachowania zdrowotne chorego, formułując zalecenia, odpowiada na jego ewentualne pytania, a  także może podejmować dodatkowe czynności adresowane do sfery emocjonalno-motywacyjnej pacjenta, np. dodawać mu otuchy. Pacjent odpowiada na pytania, współpracuje w trakcie badania fizykalnego, wysłuchuje zaleceń lekarza, może udzielać dodatkowych informacji i zwracać się o takie informacje do lekarza, a także oddziaływać na klimat spotkania, np. wyrażając wdzięczność.