Podejmowanie roli zawodowej związanej z zawodem zaufania publicznego wiąże się z wielką odpowiedzialnością, która pociąga za sobą ograniczenie pewnych praw ogólnych. Na przykład w ewidentny sposób ograniczona jest swoboda wypowiedzi psychologa. 

Z jednej strony rola zawodowa ogranicza jego prawo do dzielenia się z klientem swoimi problemami, nie może oczekiwać wzajemności w opowiadaniu o trudnościach dnia codziennego. Relacja profesjonalna zakłada, że psycholog jest stroną pomagającą, a nie otrzymującą wsparcie. Z drugiej strony ograniczona jest swoboda wypowiedzi poza kontekstem zawodowym, poza który psycholog nie może wynosić treści, z którymi zapoznał się, pełniąc rolę zawodową. Takie ograniczenie swobody wypowiedzi, swobody dzielenia się swoimi troskami, może się wiązać z poważnymi konsekwencjami emocjonalnymi dla psychologa. Wielu autorów podkreśla potrzebę higieny psychicznej, zadbania o swoje potrzeby emocjonalne w kontekście pracy, co z kolei może się wiązać z generowaniem kosztów, np. superwizji czy własnej terapii (Pope i Tabachnick, 1994).