O integracji teorii i badań empirycznych z praktyką psychologiczną

Prowadząc działalność profesjonalną – pod dyktando praktycznych dyrektyw wyprowadzonych z określonej psychologicznej teorii empirycznej – nie tylko uzyskujemy pożądaną zmianę danego stanu rzeczy (dobrym przykładem są podejmowane przez profesjonalistę działania o charakterze psychoterapeutycznym czy rehabilitacyjnym), ale na zasadzie sprzężenia zwrotnego otrzymujemy informacje pozwalające na udoskonalenie wyjściowej teorii. 

Podobnie oddziałuje praktyka diagnostyczna na korekty narzędzi takich jak testy inteligencji czy kwestionariusze osobowości (por. Brzeziński, 2016a).

Dla trafnej rekonstrukcji działań psychologów prowadzonych w obrębie tych dwóch sfer trzeba założyć, w punkcie wyjścia, ich jedność (a nie odrębność). Gdyby jednak zapytać: która ze stron rozpoczyna tę swoistą „grę”, która przewodzi w niej, to odpowiedź brzmi jednoznacznie: teoria.