Maria Montessori: Do nauczycieli

Poniższy wykład zatytułowany „Nowy nauczyciel” został zebrany z notatek wykładowych na Międzynarodowy Kurs Montessori, który odbył się w Londynie w 1946 roku; jego fragmenty były cytowane w kilku pracach naukowych. 

Wykłady teorii Montessori – ponieważ ze względu na wiek już od jakiegoś czasu zostawiła „praktyczne” aspekty swojemu synowi lub innym pomocnikom – stanowią godną uwagi ilustrację bezpośredniego rozwoju jej teorii, który nastąpił po jej „odkryciach” w San Lorenzo w 1907 roku. Jak pokazuje ten wykład, zawierają one również ważną część praktyczną. Przede wszystkim jednak pokazują raz jeszcze, że „dziecko Montessori” nie pozostaje zamknięte w samotnej skorupie podczas okresów intensywnej koncentracji; przeciwnie, skorupa się otwiera, pokazując ludzkiemu otoczeniu dziecka perłę jego czystego intelektu. Odgrywająca wyłącznie pomocniczą rolę nauczycielka dzieci pozostaje na uboczu w Casa dei Bambini. Poprzez swoje „pośrednie techniki”, swoją „metodę miłości”, jest ukochaną, matczyną postacią, pomagającą dziecku prawidłowo dorastać.

Nowy nauczyciel

2/a Wykład kursowy, Londyn, 1946 rok 
Przeł. Olga Siara

Koncentracja jest częścią życia, a nie skutkiem zastosowania pewnej metody edukacji. Wszystkie odchylenia od normy, które omówiłam wcześniej, nie wynikają z chorób, tylko z tłumienia. Tłumienie nie jest chorobą; chorych ludzi wysyła się do szpitala. Gdybyśmy wysłali do szpitala trudne dzieci, nie zostałyby wyleczone. Z punktu widzenia psychologii dzieci są bardzo poranione.