Informowanie społeczności uczonych o uzyskanych rezultatach badawczych. Ukrywanie niedoskonałości warsztatowych

Badacz piszący raport z przeprowadzonych badań empirycznych, przygotowujący artykuł do specjalistycznego czasopisma psychologicznego, tworzący referat na konferencję naukową czy pracujący nad prezentacją w programie PowerPoint własnych wyników, powinien zawsze pamiętać o tym, że ci (inni psychologowie), którzy będą słuchali jego wystąpienia na konferencji albo czytali jego „wypracowanie”, mogą zechcieć krytycznie ustosunkować się do pracy.

Mogą to być uwagi do:

• założeń teoretycznych i przyjętej przez badacza interpretacji teoretycznej uzyskanych wyników empirycznych; 
• zastosowanej przezeń operacjonalizacji zmiennych; 
• sposobu doboru próby z populacji i związanego z tym dopuszczalnego zakresu generalizacji wyników badania; 
• dokonanego przez badacza wyboru szczegółowego planu badania, np. badanie przeprowadzone według planu Solomona;
• wykorzystanego przez autora badań aparatu analizy statystycznej danych empirycznych (testy istotności różnic, miary siły związku między zmiennymi, wskaźników wielkości efektu itp.)

lub powtórzyć to badanie – „dosłownie” albo z pewnymi modyfikacjami dokonać jego repliki.