Charakterystyka i zaburzenia funkcjonowania psychofizycznego więźniów – seniorów

W chwili obecnej (2014) populacja osób w wieku senioralnym przebywających w zakładach karnych w Polsce obejmuje około 1,4% wszystkich osadzonych i w ostatnich latach stanowi jedną z najszybciej rosnących grup w populacji więziennej – dziesięć lat wcześniej osadzeni powyżej 64. roku życia stanowili 0,6%.

Starzejący się więźniowie dzielą się na trzy podstawowe grupy: 

• osoby, które zostały osadzone w zakładach na długoterminowe lub dożywotnie wyroki jeszcze w okresie, gdy byli młodzi (a zatem większość swojego życia spędzili w więzieniu, bez nawet krótkotrwałych pobytów na wolności); 
• wielokrotnych recydywistów, których liczne pobyty w więzieniu przeplatane były krótkimi okresami wolności, podczas których dokonywali kolejnych przestępstw; 
• skazanych, którzy dopiero w wieku senioralnym zostali uwięzieni po raz pierwszy. 

Statystyki wskazują, że zbrodnie, za które skazywane są osoby starsze, są statystycznie znacznie poważniejsze niż te dokonywane przez osoby młodsze (z zabójstwem włącznie). Statystyki niektórych krajów pokazują także, że osoby starsze otrzymują także często dłuższe wyroki niż osoby młodsze (Lyons i Bonebrake, 1995).