Terapię neuropsychologiczną można określić jako proces usprawniania fizycznego, psychicznego i społecznego osoby, która z powodu schorzenia mózgu doznała zaburzeń, w  znacznym stopniu ograniczających jej dotychczasowy styl aktywności życiowej (np. niemożność powrotu do pracy zawodowej lub kontynuowania nauki).

Celem działań terapeutycznych jest optymalna poprawa funkcjonowania pacjenta w warunkach psychospołecznych. Nie oznacza to, że powrócą w pełni sprawności przedchorobowej, ale chodzi o podniesienie jakości życia pacjenta, nawet gdy pozostaną ograniczenia. Terapia ma wyposażyć pacjenta w umiejętności skutecznego radzenia sobie w sytuacjach trudnych (trudniejszych niż przed chorobą) oraz samodzielnego i aktywnego rozwiązywania problemów życiowych, wynikających z istniejących ograniczeń (Herzyk, 2012a).