Zaburzenia używania alkoholu w klasyfikacjach zaburzeń psychicznych i zachowania

Aktualnie przyjmuje się, że twórcą terminu alkoholizm był Magnus Huss (1807–1890), szwedzki lekarz, który zainteresowania badawcze skoncentrował na klasyfikowaniu szkód spowodowanych nadmiernym używaniem alkoholu. 

W naukach medycznych ani w XIX, ani do połowy XX w. termin „alkoholizm” nie był zbyt często używany. W istocie przymus regularnego używania różnych substancji psychoaktywnych, w tym alkoholu, powszechnie traktowano jako grzech lub przejaw słabej woli. Jeszcze do niedawna w podręcznikach akademickich zastanawiano się, czy alkoholizm jest złym nawykiem czy nałogiem. Dopiero za sprawą Elvina Mortona Jellinka i jego książki pt. The disease concept of alcoholism (1960) oraz coraz bardziej powszechnego ruchu anonimowych alkoholików alkoholizm uzyskuje status choroby alkoholowej, która ma charakter przewlekły i jeśli nie jest leczona, prowadzi do śmierci. Zasługi Jellinka w zakresie tworzenia kryteriów użytecznych do diagnozowania choroby alkoholowej i jej leczenia są nie do przecenienia, co znajduje każdego roku potwierdzenie w liczbie anonimowych alkoholików utrzymujących abstynencję.