Osoby uzależnione na różnych etapach procesu zdrowienia

Podjęcie decyzji o poszukiwaniu pomocy, a potem zgłoszenie się na terapię to dla osób uzależnionych ogromne wyzwanie, które często poprzedzone jest wieloma latami zastanawiania się, tj. na przemian przekonywania siebie i zaprzeczania szkodliwemu piciu. 

Zgłoszenie się na terapię przede wszystkim wymaga przyznania się (na początku nierzadko deklaratywnego), że samodzielne próby radzenia sobie z problemem nie przynoszą efektu. Wiele osób przez długi okres podejmowało różne działania, wierząc, że uda im się ograniczyć picie i/lub związane z nim szkody. Przyznając się przed samymi sobą, że nie podołały tym próbom, odczuwają lęk, wstyd, upokorzenie i niepewność, co z nimi będzie dalej (Lindenmeyer, 2007). Dodatkowo sytuację pogarszają panujące w społeczeństwie stereotypy dotyczące tego, kim są osoby uzależnione oraz dominujące w naszej kulturze picia powszechne przyzwolenie na upijanie się, czemu towarzyszy przekonanie, że picie jest prywatną sprawą, do której nie należy się wtrącać, oraz namawianie do picia osób niepijących (Chodkiewicz, 2012; Lindenmeyer, 2007; Mellibruda, Sobolewska-Mellibruda, 2006).