Masturbacja dziecięca. Od diagnozy do interwencji

Masturbacja dziecięca – jedna z powszechnych postaci ekspresji seksualnej – jest źródłem wielu kontrowersji i przedmiotem burzliwych debat, czasem twórczych, a czasem kuriozalnych. Dlatego uważam, że warta jest zainteresowania oraz materializacji w postaci książki.

W przedstawianej Czytelnikowi monografii, opisując masturbację dziecięcą, opieram się na pewnych założeniach teoretycznych, które na wstępie przedstawię, bo pozwoli to lepiej zrozumieć cel książki, jej treść i strukturę.

Seksualność traktuję jako niezbywalną cechę kondycji ludzkiej, przynależną każdemu, ukształtowaną przez właściwości wrodzone i nabyte. Nie stanowi ona odrębnego obszaru funkcjonowania człowieka, ale splata się z liniami rozwoju poznawczego, emocjonalnego czy somatycznego. Rozwija się we wzajemnej z nimi interakcji i przyjmuje cechy charakterystyczne dla poszczególnych etapów życia: dzieciństwa, dorastania, dorosłości i starości. Dzięki temu, zachowując stałą obecność, zmienia się wraz z cyklem życia. Seksualność decyduje o ważnych cechach egzystencji człowieka: życiu (przetrwaniu jako gatunek) i jego jakości (zdrowiu seksualnemu). Zależna od wpływów biologicznych, psychologicznych i społecznych manifestuje się w tych trzech przestrzeniach. To, co wewnętrzne, niewidzialne, bo doświadczane intrapsychicznie, ujawnia się na zewnątrz przez cechy fizyczne i poprzez zachowania. Ten element seksualności – ekspresja seksualna – może być realizowany w sposób normatywny i wzrostowy albo w sposób destrukcyjny, odbiegający od zasad narzuconych przez kulturę i jej wykonawcę – porządek społeczny. Seksualny jest więc każdy człowiek, niezależnie od wieku, płci, stanu zdrowia i statusu społecznego.