Psychoterapia poznawczo behawioralna: Plan interwencji terapeutycznych

Przystępując do sprecyzowania planu kolejnych interwencji, terapeuta dysponuje już wiedzą na temat problemu pacjenta, diagnozą kliniczną i wstępnie określoną konceptualizacją problemu. Wspólnie z pacjentem określił cele. Minęło kilka spotkań (czasami jedno, ale zazwyczaj dwa lub trzy), pora na konkluzję – zawarcie kontraktu terapeutycznego.

Rozważania terapeuty na tym etapie terapii ukierunkowane są na podjęcie decyzji dotyczącej sposobu realizacji celów pacjenta: 

• Jakie byłyby etapy tego procesu? 
• Jakimi metodami cele będą osiągane? 
• Jaki czas jest potrzebny na każdy z etapów?
• Które informacje zawarte w konceptualizacji problemu wskazują na czynniki ułatwiające proces terapii? 
• Co może przeszkadzać w realizacji celów terapeutycznych? 
• Co będzie miarą poprawy?

Podpowiedzi i ważnych wskazówek dostarcza wiedza wynikająca z literatury przedmiotu, dotyczącej badań nad skutecznością terapii w danym zaburzeniu. U osób z epizodem depresji lub zaburzeniami lękowymi możemy oczekiwać poprawy w ciągu kilkunastu sesji terapii poznawczej. U pacjentów z zaburzeniami osobowości możemy się spodziewać wolniejszego tempa i dłuższego czasu terapii. W przypadku osób, których problemy nie tworzą typowej konfiguracji lub nie osiągają nasilenia umożliwiającego postawienie diagnozy klinicznej, jak również w sytuacjach, gdy dostępna literatura przedmiotu nie jest źródłem opartych na wynikach badań inspiracji, terapeucie pozostanie opracowanie „autorskiego” planu interwencji. Terapia poznawczo-behawioralna dysponuje wieloma wynikami badań dotyczących jej skuteczności, a każdy rok przynosi nowe publikacje. Godna zalecenia postawa terapeuty obejmowałaby, po wstępnym ustaleniu diagnozy, odpowiedzenie sobie na kilka pytań: